Soms is het leven slechts een flits — een moment dat zomaar tussen de vingers door glipt. Juist daarom ben ik gaan kijken, echt kijken. Naar licht dat door bladeren danst, naar een blik die net iets langer blijft hangen, naar de kleine stiltes waarin pure schoonheid zich verschuilt.
Ik ben een man met oog voor het bijzondere in het gewone. Fotografie is voor mij geen techniek, maar een ontmoeting — met de natuur, met mensen, met het verhaal dat zonder woorden verteld wil worden.
Ooit twijfelde ik tussen videografie en fotografie, maar het was het stilstaande beeld dat me riep. Een foto vangt niet alleen wat je ziet, maar ook wat je voelt. En dat is precies wat mij raakt — de emotie achter het moment, de rust in een blik, de kracht van eenvoud.
Ik houd van mensen zoals ze zijn — ongepolijst, stralend, kwetsbaar, echt. En ik geloof dat iedereen mooi is, precies zoals diegene is.
Mijn lens oordeelt niet, maar omarmt.
Of ik nu door het hoge gras loop op zoek naar het perfecte licht, of een gesprek voer waarin jij even twijfelt — ik kijk met open ogen en een geruststellend hart.
Spontaan, met een flinke dosis enthousiasme, maar vooral: met liefde voor wat echt is.
